Opublikowano:

Jak rodzice mogą wspomagać rozwój motoryki twarzy swojego dziecka w domu?

  • Zabawy z dmuchaniem (dmuchana piłka nożna – gra minaturowa, dmuchanie baniek mydlanych przez rurkę)
  • Kląskanie językiem (zabawa w “konika”)
  • Malowanie ust pomadką: obraz z całusków pomalowanymi ustami (usta małe szpiczaste, duże, otwarte, zamknięte…)
  • Parskanie wargami, ćwiczenie wibracji (podczas zabawy samochodami lub w “konika”
  • Żucie gumy (tylko 10 min)
  • Zabawy z zasysaniem (z rurką)
  • Jedzenie słonych paluszków bez pomocy rąk
  • Zbieranie językiem wiórek kokosowych lub podobnych rzeczy, raz mniejszą lub większa ilość
  • Gry zręcznościowe z zamkniętymi ustami / Pozycja spoczynkowa języka

Więcej informacji możecie Państwo znaleźć w Poradniku “Myofunktionelle Störungen – Ein Ratgeber für Eltern und erwachsene Betrofene” A. Kittel. “Zaburzenia miofunkcjonalne – Poradnik dla rodziców i dorosłych z zaburzeniami miofunkcjonalnymi” A. Kittel. Poradnik jest dostępny w polskiej wersji językowej. Zobacz w publikacjach oraz sklepie internetowym.

Opublikowano:

W jaki sposób daje się leczyć zaburzenie miofunkcjonalne?

W jaki sposób daje się leczyć zaburzenie miofunkcjonalne?
Celem terapii logopedycznej jest uzyskanie prawidłowej pozycji spoczynkowej języka, zamknięcie ust i prawidłowe połykanie.Zależnie od natężenia zaburzenia i indywidualnego rozwoju, współpracy dziecka i wspierania terapii przez rodziców, jak również ewentualnie istniejących zaburzeń wymowy i ich nasilania, łączny czas leczenia, to ok. 30-40 spotkań terapeutycznych.

Podczas terapii prowadzone są ćwiczenia postrzegania w obszarze jamy ustnej, ćwiczenia w celu poprawy pozycji spoczynkowej języka i warg, ćwiczenia języka i warg, ćwiczenia zasysania i połykania oraz ćwiczenia całego ciała.

Nauka połykania i praca nad artykulacją głosek /s/ i /sz/ ma sens dopiero wtedy, gdy poprzez ćwiczenia języka jest wyćwiczona dobrze jego muskulatura (składająca się z 17 mięśni).

Zmiana ułożenia narządów mowy podczas mówienia odbywa się tak szybko, że zastosowanie nowo wyuczonej i prawidłowej wymowy głosek /s/ albo /sz/ w mowie codziennej jest możliwe tylko przy zrównoważonej muskulaturze języka.
W celu leczenia zaburzeń miofunkcjonalnych od 1982 r. A. Kittel rozwijała ugruntowaną koncepcję terapeutyczną przeznaczoną dla dzieci w wieku szkolnym oraz dla dorosłych. Na przestrzeni lat sposób postępowania ulegał ciągłemu udoskonalaniu.
Opublikowano:

Co można zrobić w przypadku nawyku ssania (palców) lub obgryzania paznokci?

Nawyk ssania może być przyczyną zaburzenia miofunkcjonalnego. W celu wyeliminowania nawyku ssania kciuka, należy poinformować dziecko lub młodzież o następstwach tego nawyku. Warunkiem wstępnym jest zrozumienie, że odzwyczajenie się jest konieczne.

Ćwiczenie czucia w obszarze jamy ustnej uświadomi dziecku lub młodzieży, że podczas obgryzania paznokci, ssania kciuka, jak również podczas ssania lub żucia przedmiotów język kieruje się do przodu i połykanie odbywa się w kierunku zębów.

Omawia się pomysły i pomoce, a także strategie zamienne w celu wyeliminowania nawyku ssania i żucia (np. ugniatanie plasteliny lub lekko nadmuchanego balonu lub piłeczki antystresowej; lakier do paznokci, specjalne płyny z apteki itd.)

Opublikowano:

Jak dochodzi do powstania zaburzenia miofunkcjonalnego?

Istnieją różne przyczyny, np.:

  • utrudnione oddychanie przez nos przez powiększone migdałki podniebienne lub migdałek gardłowy, alergie, brak lub wadliwe oczyszczania nosa z wydzieliny albo ciągłe infekcje
  • niekorzystne karmienie niemowląt:
    • smoczek do butelki o zbyt małej średnicy
    • zbyt krótko trwające posiłki piersią lub butelką
    • zbyt silny wypływ mleka
    • za duży otwór w smoczku do butelki
    • zbyt długie i za intensywne karmienie butelką
    • picie z kubka z ustnikiem
  • nawykowe ssanie (kciuka, pościeli, ołówka, palców…)
  • obgryzanie paznokci
Opublikowano:

W jaki sposób powstaje seplenienie, co jest tego przyczyną?

W tej wadzie wymowy jakim jest “seplenienie” chodzi o tzw. “zaburzenia fonetyczne”. To znaczy, że funkcja organów mowy tj. języka i warg biorących udział w tworzeniu głosek, jest ograniczona (czucie, strumień powietrza, pozycja języka i warg itd.)

W związku z tym głoski /s/ lub /sz/ tworzone są albo między zębami (seplenienie międzyzębowe) lub przy zębach (seplenienie przyzębowe). Podczas artykulacji głoski /sz/ często brakuje prawidłowego zaokrąglenia warg. Czasami powietrze artykulacyjne przedostaje się także bocznie pomiędzy zębami (seplenienie boczne). Prawie 40% wszystkich dzieci w wieku przedszkolnym oraz chodzących do szkoły podstawowej sepleni. U wielu dzieci seplenienie widoczne jest już podczas wymawiania pierwszych słów. Ogólnie uważa się, że tylko niewielka ilość dzieci samodzielnie przezwycięża seplenienie.

Powstanie tych zniekształceń ma często związek z brakiem równowagi muskulatury warg i języka, tak więc przyczyną seplenienia jest zaburzenie miofunkcjonalne. Aby umożliwić poprawną wymowę głosek, stosuje się ćwiczenia motoryczne twarzy.

Opublikowano:

Jakie objawy występują przy zaburzeniu miofunkcjonalnym i seplenieniu?

Możliwe są takie objawy:

  • otwarte usta
  • oddychanie przez usta
  • pogrubiona i zaczerwieniona warga dolna
  • wilgotna warga dolna
  • ślina w kącikach ust
  • język w pozycji spoczynkowej napiera na zęby, albo leży między zębami
  • zaburzenia artykulacji, często przy realizacji głosek /s/, /sz/, oraz /t, d, n, l/
  • słabo wyrażona mimika twarzy
  • problemy z postawą
Opublikowano:

Co to jest zaburzenie miofunkcjonalne? Co dzieje się podczas “seplenienia”?

MFS (Zaburzenia miofunkcjonalne)

Przy tym zaburzeniu chodzi o:

  • Nieprawidłowy wzorzec ruchowy języka i warg podczas połykania. To oznacza, że język podczas każdego aktu połykania (ok 1000 – 2000 razy dziennie) w sposób paradoksalny porusza się do przodu i naciska na zęby. W ten sposób język jako jeden z najsilniejszych kompleksów mięśni naszego ciała może przesuwać zęby i /lub deformować szczęki.
  • Niekorzystne napięcie mięśni w obszarze ust, które powoduje, że język nie znajduje swojej prawidłowej pozycji spoczynkowej, względnie nie potrafi jej utrzymać. Usta często są otwarte.