Oprócz pracy uświadamiającej ważne jest motywowanie i wspieranie mamy. Położne, pielęgniarki laktacyjne i pielęgniarki zajmujące się niemowlętami mają obowiązek niedoświadczonym mamom np. powiedzieć, że laktacja zależna jest od “odciągania pokarmu” To znaczy, że im częściej mama przystawia dziecko do piersi, tym więcej mleka produkuje. Mama musi wiedzieć, że może przystawiać dziecko zawsze, gdy tylko ono uzewnętrznia sygnały głodu (np. mlaskanie). Mama nie rozpieszcza swojego dziecka jeśli nie zachowuje 3 – 4 godzinnego rytmu karmienia, jak się to wcześniej zalecało. Pomocne jest, jeśli kobiety ciężarne przygotuje się do karmienia piersią zapoznając je z odpowiednią literaturą.
- Zanikanie odruchu ssania – połykania.
- Poprzez połykanie skierowane w kierunku podniebienia korzystnie wpływa się na rozwój podniebienia i szczęk, co widocznie zapobiega anomaliom zębowo – szczękowym.
- Trenowane są mięśnie języka i warg, co ma znaczenie dla dalszego prawidłowego mówienia.
- Pobudzane jest oddychanie nosem i zamknięcie ust.
- Aktywizowana jest muskulatura całej twarzy.
Gdy dziecko jest odstawione od piersi za wcześnie np. po 6 tygodniach, efekt ćwiczeń mięśni twarzy nie jest wystarczający duży, jeśli przede wszystkim później w niekorzystny sposób dziecko jest karmione butelką (nieodpowiedni smoczek do butelki). Karmienie piersią trwające około 6 miesięcy w każdym razie aktywizuje decydująco mięśnie orofacjane (muskulaturę jamy ustnej) oraz mięśnie mimiczne. Naturalnie także dzieci wystarczająco długo i prawidłowo karmione piersią z powodu innych przyczyn mogą mieć zaburzenia miofunkcjonalne (zaburzenia funkcji mięśni twarzy / zaburzenia połykania – patrz seplenienie / MFS – zaburzenia miofunkcjonalne).