Autor: admin1336

Opublikowano:

Jak rodzice mogą wspomagać rozwój motoryki twarzy swojego dziecka w domu?

  • Zabawy z dmuchaniem (dmuchana piłka nożna – gra minaturowa, dmuchanie baniek mydlanych przez rurkę)
  • Kląskanie językiem (zabawa w “konika”)
  • Malowanie ust pomadką: obraz z całusków pomalowanymi ustami (usta małe szpiczaste, duże, otwarte, zamknięte…)
  • Parskanie wargami, ćwiczenie wibracji (podczas zabawy samochodami lub w “konika”
  • Żucie gumy (tylko 10 min)
  • Zabawy z zasysaniem (z rurką)
  • Jedzenie słonych paluszków bez pomocy rąk
  • Zbieranie językiem wiórek kokosowych lub podobnych rzeczy, raz mniejszą lub większa ilość
  • Gry zręcznościowe z zamkniętymi ustami / Pozycja spoczynkowa języka

Więcej informacji możecie Państwo znaleźć w Poradniku “Myofunktionelle Störungen – Ein Ratgeber für Eltern und erwachsene Betrofene” A. Kittel. “Zaburzenia miofunkcjonalne – Poradnik dla rodziców i dorosłych z zaburzeniami miofunkcjonalnymi” A. Kittel. Poradnik jest dostępny w polskiej wersji językowej. Zobacz w publikacjach oraz sklepie internetowym.

Opublikowano:

W jaki sposób daje się leczyć zaburzenie miofunkcjonalne?

W jaki sposób daje się leczyć zaburzenie miofunkcjonalne?
Celem terapii logopedycznej jest uzyskanie prawidłowej pozycji spoczynkowej języka, zamknięcie ust i prawidłowe połykanie.Zależnie od natężenia zaburzenia i indywidualnego rozwoju, współpracy dziecka i wspierania terapii przez rodziców, jak również ewentualnie istniejących zaburzeń wymowy i ich nasilania, łączny czas leczenia, to ok. 30-40 spotkań terapeutycznych.

Podczas terapii prowadzone są ćwiczenia postrzegania w obszarze jamy ustnej, ćwiczenia w celu poprawy pozycji spoczynkowej języka i warg, ćwiczenia języka i warg, ćwiczenia zasysania i połykania oraz ćwiczenia całego ciała.

Nauka połykania i praca nad artykulacją głosek /s/ i /sz/ ma sens dopiero wtedy, gdy poprzez ćwiczenia języka jest wyćwiczona dobrze jego muskulatura (składająca się z 17 mięśni).

Zmiana ułożenia narządów mowy podczas mówienia odbywa się tak szybko, że zastosowanie nowo wyuczonej i prawidłowej wymowy głosek /s/ albo /sz/ w mowie codziennej jest możliwe tylko przy zrównoważonej muskulaturze języka.
W celu leczenia zaburzeń miofunkcjonalnych od 1982 r. A. Kittel rozwijała ugruntowaną koncepcję terapeutyczną przeznaczoną dla dzieci w wieku szkolnym oraz dla dorosłych. Na przestrzeni lat sposób postępowania ulegał ciągłemu udoskonalaniu.
Opublikowano:

Co można zrobić w przypadku nawyku ssania (palców) lub obgryzania paznokci?

Nawyk ssania może być przyczyną zaburzenia miofunkcjonalnego. W celu wyeliminowania nawyku ssania kciuka, należy poinformować dziecko lub młodzież o następstwach tego nawyku. Warunkiem wstępnym jest zrozumienie, że odzwyczajenie się jest konieczne.

Ćwiczenie czucia w obszarze jamy ustnej uświadomi dziecku lub młodzieży, że podczas obgryzania paznokci, ssania kciuka, jak również podczas ssania lub żucia przedmiotów język kieruje się do przodu i połykanie odbywa się w kierunku zębów.

Omawia się pomysły i pomoce, a także strategie zamienne w celu wyeliminowania nawyku ssania i żucia (np. ugniatanie plasteliny lub lekko nadmuchanego balonu lub piłeczki antystresowej; lakier do paznokci, specjalne płyny z apteki itd.)

Opublikowano:

Jak dochodzi do powstania zaburzenia miofunkcjonalnego?

Istnieją różne przyczyny, np.:

  • utrudnione oddychanie przez nos przez powiększone migdałki podniebienne lub migdałek gardłowy, alergie, brak lub wadliwe oczyszczania nosa z wydzieliny albo ciągłe infekcje
  • niekorzystne karmienie niemowląt:
    • smoczek do butelki o zbyt małej średnicy
    • zbyt krótko trwające posiłki piersią lub butelką
    • zbyt silny wypływ mleka
    • za duży otwór w smoczku do butelki
    • zbyt długie i za intensywne karmienie butelką
    • picie z kubka z ustnikiem
  • nawykowe ssanie (kciuka, pościeli, ołówka, palców…)
  • obgryzanie paznokci
Opublikowano:

W jaki sposób powstaje seplenienie, co jest tego przyczyną?

W tej wadzie wymowy jakim jest “seplenienie” chodzi o tzw. “zaburzenia fonetyczne”. To znaczy, że funkcja organów mowy tj. języka i warg biorących udział w tworzeniu głosek, jest ograniczona (czucie, strumień powietrza, pozycja języka i warg itd.)

W związku z tym głoski /s/ lub /sz/ tworzone są albo między zębami (seplenienie międzyzębowe) lub przy zębach (seplenienie przyzębowe). Podczas artykulacji głoski /sz/ często brakuje prawidłowego zaokrąglenia warg. Czasami powietrze artykulacyjne przedostaje się także bocznie pomiędzy zębami (seplenienie boczne). Prawie 40% wszystkich dzieci w wieku przedszkolnym oraz chodzących do szkoły podstawowej sepleni. U wielu dzieci seplenienie widoczne jest już podczas wymawiania pierwszych słów. Ogólnie uważa się, że tylko niewielka ilość dzieci samodzielnie przezwycięża seplenienie.

Powstanie tych zniekształceń ma często związek z brakiem równowagi muskulatury warg i języka, tak więc przyczyną seplenienia jest zaburzenie miofunkcjonalne. Aby umożliwić poprawną wymowę głosek, stosuje się ćwiczenia motoryczne twarzy.

Opublikowano:

Jakie objawy występują przy zaburzeniu miofunkcjonalnym i seplenieniu?

Możliwe są takie objawy:

  • otwarte usta
  • oddychanie przez usta
  • pogrubiona i zaczerwieniona warga dolna
  • wilgotna warga dolna
  • ślina w kącikach ust
  • język w pozycji spoczynkowej napiera na zęby, albo leży między zębami
  • zaburzenia artykulacji, często przy realizacji głosek /s/, /sz/, oraz /t, d, n, l/
  • słabo wyrażona mimika twarzy
  • problemy z postawą
Opublikowano:

Co to jest zaburzenie miofunkcjonalne? Co dzieje się podczas “seplenienia”?

MFS (Zaburzenia miofunkcjonalne)

Przy tym zaburzeniu chodzi o:

  • Nieprawidłowy wzorzec ruchowy języka i warg podczas połykania. To oznacza, że język podczas każdego aktu połykania (ok 1000 – 2000 razy dziennie) w sposób paradoksalny porusza się do przodu i naciska na zęby. W ten sposób język jako jeden z najsilniejszych kompleksów mięśni naszego ciała może przesuwać zęby i /lub deformować szczęki.
  • Niekorzystne napięcie mięśni w obszarze ust, które powoduje, że język nie znajduje swojej prawidłowej pozycji spoczynkowej, względnie nie potrafi jej utrzymać. Usta często są otwarte.
Opublikowano:

Wskazane butelki dla niemowląt z szerokim oparciem na ułożenie warg

Należałoby także wspomnieć o problemie powiększanego otworu przepływowego do ssania. Czasami otwór jest powiększany rozpaloną igłą, aby karmienie butelką nie zajmowało dużo czasu albo też podczas karmienia pokarmem pełnoziarnistym. W tym ostatnim przypadku w pokarmach pełnoziarnistych włókna zaledwie przechodzą przez powiększony otwór. Natomiast płynne części pożywienia przepływają za szybko. Dlatego dziecko musi powstrzymywać zbyt szybki wypływ mleka wysuwaniem języka do przodu. Jest oczywiste, że przez takie zachowanie wysuwanie języka do przodu nie będzie redukowane, lecz wzmacniane.

Przy karmieniu butelką powinna być brana pod uwagę kolejna sprawa:
Ciężar butelki nie może być skierowany w kierunku ust niemowlęcia, lecz butelka powinna być odciągnięta przez osobę karmiącą lekko na zewnątrz – z dala od ust niemowlęcia, aby pobudzić język i szczęki do uchwycenia smoczka, jak również ssanie przy pomocy języka.

Ponadto: im butelka jest bardziej opróżniona, tym ma większy kąt nachylenia – w przeciwnym wypadku będzie zasysane powietrze. Smoczek zawsze musi być wypełniony mlekiem.

  • NUK First Choice
  • Tommee Tippee
  • Nuby natural touch
  • butelki Mollis
  • PLAYTEX Baby – Stiller
Opublikowano:

Jakie butelki dla niemowląt są wskazane, a jakie nie?

Prawidłowe karmienie piersią jest najlepszym sposobem, aby fizjologiczny odruch ssania – połykania, jeszcze występujący, stopniowo zanikał. Daje to podstawę połykaniu skierowanemu ku podniebieniu z początkowego połykania skierowanego do przodu.

Mamy, które z różnych przyczyn chcą lub muszą karmić swoje niemowlęta z butelki, powinny być poinformowane, że rodzaj smoczka do butelki ma decydujące znaczenie w zapobieganiu zaburzeniu miofunkcjonalnemu (zaburzeniu funkcji mięśni w obszarze twarzy / patrz: Zaburzenie połykania, MFS / seplenienie).

Wspomniane wcześniej grupy osób, a więc matki, ginekolodzy, pediatrzy, położne, ojcowie i dziadkowie potrzebują na ten temat następujących informacji:

Dzisiaj jeszcze rzadko są używane za długie smoczki, jednak są używane i takie, które mają za małą średnicą dla oparcia warg. Jeżeli oparcie dla warg ma za małą średnicę, niemowlę może brać smoczek między wargi, przez co mięśnie warg tracą napięcie. Smoczek do butelki z powodu małego oparcia dla warg jest wciągany w głąb jamy ustnej, przez co staje się za długi.

Przy dużej średnicy wargi leżą mocno na oparciu dla warg, a język musi dobrze objąć smoczek do wykonania ssania. Tak język i wargi są stymulowane do współpracy, przez co następuje prawidłowy trening motoryki jamy ustnej.