W jaki sposób daje się leczyć zaburzenie miofunkcjonalne?
Celem terapii logopedycznej jest uzyskanie prawidłowej pozycji spoczynkowej języka, zamknięcie ust i prawidłowe połykanie.Zależnie od natężenia zaburzenia i indywidualnego rozwoju, współpracy dziecka i wspierania terapii przez rodziców, jak również ewentualnie istniejących zaburzeń wymowy i ich nasilania, łączny czas leczenia, to ok. 30-40 spotkań terapeutycznych.
Podczas terapii prowadzone są ćwiczenia postrzegania w obszarze jamy ustnej, ćwiczenia w celu poprawy pozycji spoczynkowej języka i warg, ćwiczenia języka i warg, ćwiczenia zasysania i połykania oraz ćwiczenia całego ciała.
Nauka połykania i praca nad artykulacją głosek /s/ i /sz/ ma sens dopiero wtedy, gdy poprzez ćwiczenia języka jest wyćwiczona dobrze jego muskulatura (składająca się z 17 mięśni).
Zmiana ułożenia narządów mowy podczas mówienia odbywa się tak szybko, że zastosowanie nowo wyuczonej i prawidłowej wymowy głosek /s/ albo /sz/ w mowie codziennej jest możliwe tylko przy zrównoważonej muskulaturze języka.
W celu leczenia zaburzeń miofunkcjonalnych od 1982 r. A. Kittel rozwijała ugruntowaną koncepcję terapeutyczną przeznaczoną dla dzieci w wieku szkolnym oraz dla dorosłych. Na przestrzeni lat sposób postępowania ulegał ciągłemu udoskonalaniu.